.: Czy lubisz jesień? Wyobrażenia na temat starości :.

Temat pracy z seniorami wzbudza w moim otoczeniu wiele emocji. Dlaczego tak jest? W ramach wprowadzenia chciałabym aby każdy z nas wyobraził sobie trzy puste tablice, które zapełnimy fotografiami. Każda z nich niech będzie podpisana naszym imieniem i aktualnym wiekiem. "Zdjęcia", których użyjemy, mogą być rzeczywiste lub wymyślone. Mogą to być ujęcia z życia, fotografie rodzinne, obrazy, symbole, metafory, rysunki - cokolwiek przyjdzie nam do głowy. Wszystkie wyobrażenia są dozwolone. 

👉Tablica nr. 1 “JA TU I TERAZ”. Wybierz do niej zdjęcia, które najlepiej określają Ciebie na tym etapie życia. Kim jesteś? Jaki jesteś? Co robisz? 

👉Tablica nr. 2 “MOJE WAŻNE”. Do niej musisz wybrać zdjęcia tego, co jest w tym momencie dla Ciebie najcenniejsze.

👉Tablica nr. 3. “MÓJ ETAP ŻYCIA”. Postaraj się wybrać jakiekolwiek symbole, obrazy, metafory etapu życia (młodość, wiek średni, starość), w którym jesteś teraz. Psycholodzy określiliby go “okresem rozwojowym”. To zadanie wykonaj zgodnie z tym, na jaki wiek się czujesz. Dopuszczalne są odstępstwa od metryki. 

A teraz chciałabym, żebyśmy przenieśli się w czasie. Wyobraź sobie swoje ramki z Twoim imieniem i wiekiem powyżej 80 lat. Jakie zmiany dostrzegasz? Które obrazy pozostaną z Tobą? Czy pojawiły się jakieś nowe? Jeśli tak, to w której ramce zmieniło się najwięcej? 

W moim odczuciu najmniejszy lęk przed starością mają te osoby, u których pojawiły się nieuniknione zmiany na powyższych tablicach, jednak sporo poprzednich elementów zostało z nimi, tylko w nowym wydaniu. Tu pojawia się pierwsze pytanie, które ujawnia nasze przekonania odnośnie starzenia się. Czy ten etap człowiekowi więcej daje czy zabiera? Jaki jest mój obraz siebie w wieku 80 lat? Jaki chciałbym wtedy być? Jakie mam przeczucia odnośnie tego, jaki będę? Co będzie dla mnie wtedy ważne? Co chciałbym, aby ze mną zostało, z tego, co mam teraz?

Spróbujcie też dokończyć poniższe zdania. 

Seniorzy to zazwyczaj…………………………………………………………………..

W osobach starszych najbardziej cenię………………………………………………...

Do tej pory osoba starsza z którą miałem największy kontakt to………………….......

Rozmowa o starości sprawia, że czuję………………………………………………....

Praca z osobą starszą jest…………………………………………………………….....

Jak to się ma do poglądów na temat pracy z seniorami? 

Kiedy poznamy swój obraz starości, będzie nam łatwiej zrozumieć uczucia, które wyzwala w nas ta grupa. Jeśli widzimy ten etap bardziej jako niedołężność i samotność - trudno nam o nim spokojnie rozmawiać. Jeśli zaś mamy w głowie Uniwersytety Trzeciego Wieku lub osoby, które pomimo przeszkód starają się prowadzić dobre jakościowo życie czy dzielą się swoim doświadczeniem z innymi - z pewnością jest nam nieco łatwiej😉. 

Spróbujcie porozmawiać z kimś bliskim o tym, co się w Was pojawiło na temat starzenia się. Jakie emocje się obudziły? Co znalazłoby się w ramce ze zdjęciami u kogoś, kto jest nam bliski? Jakie nadzieje mamy odnośnie własnej starości a jakie widzimy ograniczenia? Co teraz możemy zrobić aby za te kilkadziesiąt lat czuć się dobrze ze sobą w ciele seniora? 

Z racji tego, że nie taki diabeł straszny, jak go malują - próbujcie kontaktu z seniorami (np. w ramach wolontariatu). Wielu z nich naprawdę docenia uwagę i towarzystwo. Im więcej ich poznacie, tym bardziej urozmaicony obraz starości pojawi się w Waszej głowie (z jej zyskami, stratami i nadzieją). Osobiście uważam, że starość jest bardzo cennym etapem, bo stajemy się wtedy skarbnicą doświadczeń życiowych, tradycji, wartości i wiedzy, którą da się przekazać innym.Uczmy się przez czytanie historii prosto z człowieka.💗